Luilekkerland

Daar zijn we weer, herstellende en wel! De operatie van Marieke was niet de enige reden om het de afgelopen week nog even rustig aan te doen: niet alle plekken in Bangkok waren op dat moment veilig… Gelukkig waren de protesten dinsdag zo goed als over, en het mocht de Songkran-pret ook niet drukkken. Een tripje naar de supermarkt was genoeg om ons nat te krijgen tot op het bot! Songkran was schijnbaar meteen een goed excuus voor contact tussen de Thai en de Falang, we werden gezellig (soms iets té gezellig…) geknuffeld en ingesmeerd met talkpoeder. Jammer dat we ons niet ten volle in het feestgedruis hebben kunnen storten, volgend jaar terug dan maar hè? We lazen in de Bangkok Post overigens dat er vele malen meer doden zijn gevallen dankzij Songkran dan vanwege de demonstraties, wat normaal schijnt te zijn. Vooral brommerrijders zijn het slachtoffer, aangezien ze zonder rijbewijs en helm rijden en dan ook nog met bakken water bestookt worden…

Nu we weer in Bangkok waren konden we mooi weer extra tijd doorbrengen met de mensen die we hier eerder hebben ontmoet. De staff van Nong is altijd goed voor een hoop lol, vooral Nok Weed kan er wat van. Hij was erg bezorgd over Marieke: ‘Is everything okay on you below the line??’ (=middellijn van het lichaam) Toen we even in het Nederlands zaten te beppen kwam hij voorbij met: ‘Ehh, excuse me, do you have subtitles?’ De rest van de staff is wat rustiger dan dit exemplaar, maar iedereen is even aardig en verwelkomend: als echte personeelsleden gaan we dagelijks me ze mee lunchen. Natuurlijk was dit vooral ‘doorsnee’ voedsel zoals noodles en rijst, maar bij andere gelegenheden kwamen we er niet onderuit… We kunnen aan onze prestigieuze lijst inmiddels ganzenvoet (nee, niet de kuit of dij, de VOET, de zwemvliezen en het vlees rond de tenen), gefrituurde vissenmaag, haaievinnensoep en oester toevoegen. Chinees eten is overigens vaak de oorzaak, niet Thais eten.

Zaterdag nam Nong ons mee naar haar hometown ten oosten van Bangkok. Daar werd bij een bevriende familie een gerenoveerd huis ‘ingewijd’: negen monniken kwamen een ceremonie uitvoeren waarbij het huis gezegend werd. Zeer indrukwekkend, en natuurlijk werden wij ook weer bij het geheel betrokken: aan het einde mochten wij deelnemen in ‘het geven van de giften’. Beetje lastig, aangezien monniken geen vrouwen mogen aanraken, maar ook daar hebben we ons glansrijk doorheen geslagen, zwetend en wel. Dat kwam overigens niet alleen van de zenuwen: de warmste maand van het jaar is duidelijk aangebroken! We trotseren een gemiddelde dagelijkse temperatuur van zo’n 38°C: je begrijpt dat we opeens wel zès keer per dag zouden kunnen douchen!

Natuurlijk was er bij de monnikenbijeenkomst weer een vloot aan eten aanwezig. We hebben braaf van alle negen gerechten op z’n minst geproefd, waarna we ons weer tonnetje rond voelden… Maar dit was nog niet genoeg voor één dag: ‘s avonds waren we uitgenodigd voor een housewarming van een van Nong’s vrienden! Tot het moment dat dat feest begon was het ons nog onduidelijk wat er ging gebeuren: óf we zouden gaan, wat voor soort feest het was, waar, en vooral wie de gastheer zou zijn! Helaas kon Nong zelf niet mee, maar bleken we een deel van de gasten te kennen. Het huis waar we binnen werden gelaten deed ons steil achterover slaan. Enorm groot, modern, en vooral mooi! Gelukkig boden de gastheren zelf al aan om een rondleiding te geven, die hebben we dus gretig geaccepteerd! Het feest bleek een dinner-party, en we hadden extra geluk met een prima kok en een Zwitserse gastheer te maken te hebben. Een echt Europees maal met salade en spaghetti heeft ons nog nooit zo goed gesmaakt!

Al met al heeft ons verblijf in Bangkok gevoeld als een soort thuis komen. Het was erg tof om alle bekende gezichten weer te zien en de inmiddels vertrouwde stad nogmaals te trotseren. Inmiddels hebben we ons nu weer opgemaakt voor vertrek. Nong vroeg ons haar volgende week te helpen bij een opdracht van Pepsi, wat we natuurlijk graag doen. We gaan dus rustig beginnen: morgen vertrekken we naar het eiland Ko Tao in het zuiden van Thailand. Na Pepsi gaan we dan weer verder met ons resterende plan: Laos en daarna Vietnam. Met onze nieuwe beste vriend, Marieke’s rolkoffer, zijn we extra optimistisch!

* * * * * Summary for our English Readers * * * * *

There we are again, getting better every day! Marieke’s surgery was not the only reason to take it easy for another week though: Bangkok wasn’t the safest place in the world these past few days. Luckily for Thailand and for Songkranlovers the better part of the protests was over by Tuesday, so there was room for some celebration after all. And as it turns out Songkran is just as serious all over the city: a trip to the grocery store was enough for us to get completely soaked! Songkran is also a good reason for some Thai-Falang interaction, we got decorated with babypowder and we got cuddled quite a lot. Too bad we couldn’t go all out this Songkran, I guess next year will have to do it!

It was great to reunite with some people here in Bangkok as well, not in the least with Nong’s staff. Nok Weed can be quite hilarious, especially in his worry about Marieke’s wound… ‘Is everything okay on you below the line??’ (=center of the body) Not all staffmembers are equally extravagant of course, but all are warm and welcoming. We’ve made it a habit to have lunch together already! Of course the foods served here we are familiar with, other occasions however have been quite surprising again. Our prestigious list now includes goosefeet, fried fish’s stomach, shark fin soup, and some kind of oyster. It’s Chinese food that is often this exotic by the way, not Thai food.

On Saturday Nong took us back to her hometown, east of Bangkok. Nine Monks were coming to have a ceremony in a good friend’s house that she renovated, together with the lady of the house’s 90th birthday. It was very impressive to have witnessed this, and of course we were involved as well. We had the honor of participating in the ‘giving of the gifts’. Difficult, especially since Monks aren’t allowed to touch women, but we managed.

Of course a party isn’t a party without limitless tables full of food, nine different dishes in this case! Of course we were good girls and had some of each dish. Naturally we were completely stuffed, but that wasn’t it for the day! At night we were invited to a housewarming of one of Nong’s friends! Unfortunately she couldn’t make it herself, but it turned out we knew some of the guests so that made it easier for us. The house of our two hosts was very impressive: quite huge, modern, and beautiful. We were offered a tour that we accepted happily, a chance to see even more! The party turned out to be a dinner-party, which worked out nice for us with an exceptional cook and a Swiss host. A real European meal with salad and spaghetti has never tasted this good!

Altogether coming back to Bangkok has felt like coming home. It was great to see all the familiar faces again, and to revisit the city that we’ve gotten to know. It has been great, but the time has come to leave yet again. Nong has asked us to help her with an assignment for Pepsi at the end of April, which we will enjoy doing. We’ll get an easy start going back on the road: tomorrow we’re going to travel southbound to Ko Tao. After Pepsi we’ll finish our original plan: seeing Laos and Vietnam. With our new best friend, Marieke’s trolley, we’re good to go!